Azem Hajdari, gazetarët e "Koha Jonë", nuk më llogarisin mua tek frikacakët

Qershor 97


Ka qene prilli i vitit 97. Dukej qe fushata elektorale kishte hyre ne zenithin e vet dhe ethet e saj kishin pushtuar jo vetem klasen politike ne vend me stafet e saj por edhe arradhen qe i durtroket dhe i ndjek ne ekstaze.
Sali Berisha, presidenti i vendit pritej qe te vinte ne nje miting elektoral ne Elbasan e forcat e gardes sikur e zgjuan qytetin qe ne oret e para te mengjezit. U "pushtuan" lartesite fillimisht e pastaj u vendos kontrolli pergjate segmentit qe e lidh qendren tone me kryeqytetin. Pergjate gjithe rruges qe ne hyrje te pallateve te Zaranikes, por edhe mbi turizmin e qytetit dalloheshin ushtare mbi taracat e tyre. Sherbim e kontroll i rrepte. U nderpre edhe qarkullimi i automjeteve.
Aty afer mesdites njerezit qe vinin per ne meting kishin zene vend ne lulishten e qendres se qytetit, perballe bustit te patriotit Aqif Pashe Elbasani. Doemos qe sheshi ishte i rrethuar nga ushtaret e gardes e siguria ne ate kohe per nje figure si Presidenti i Republikes konsiderohej e shkalles se larte, kjo edhe per shkak te situates krejt te paqendrueshme qe po kalonte ne ate periudhe gjithe vendi.
Sali Berisha u ngjit ne tribunen e improvizuar para monumentit ne shoqerimin e nje grupi shoqeruesish e partiakesh te pozites se asaj kohe. Nuk mungonin Azem Hajdari e zevendesi i tij Genci Pollo qe konsideroheshin si njerezit me te afert ne partine e tij. Ndersa po shkonte drejt nje normalitetit dhe permbylljes ai manifestacion elektoral qe i sherbente zgjedhjeve te 7 Korrikut, u degjua nje krisme kallashnikovi. Thone se erdhi nga nje cep i lulishtes aty prane lokalit te "Cim Asllanit".
Deshmitare okulare me ngjarjen tregojne se kishin qene nje grup gardistesh te cilet kishin ndjekur nje te ri elbasanas qe mendohej si problematik. Dikush nga simpatizantet vendas i kishte njoftuar gardistet se pikerisht i riu ne fjale mund qe te bente nje antetat ndaj presidentit. Por ai nuk kishte ndaluar. Kishte vrapuar anash turmes dhe tentoi qe te fshihej aty. U tentua qe ta ndalohej perpara se te futej ne turme, prane nje gemushe ne nje ambjent te gjelbert te lulishtes. Djaloshi mori plage ne trup. Mbeti i plagosur aty ne shesh per tu terhequr zvarre nje çast me vone
Sidoqofte arma qe shtiu ne ate meting ishte e ushtareve te gardes. Menjehere reagoi truproja e presidentit. Disa syresh dolen perpara trupit te tij dhe e terhoqen ende pa mbaruar metingu e pa thene ende pershendetjen per simpatizantet e shumte ne ate tubim. Nje grup njerezish kaloi anash turizmit e doli perballe bashkise se qytetit. Buze kalase filloi ligjerimi i disa kallashnikoveve. Ushtare qe qellonin drejt trotuarit te kalase e portes se lashte te ketij antikiteti. Pati te plagosur. Berishen e futen ne nje "fouristrade". Dukej i verdhe ne fytyre. I shperfytyruar krejt. Nje prej truprojave i ulte koken pas supeve te shoqeruesve te tjere qe kishin vendosur trupat. Pastaj, nen shoqerimin e disa makinave te gardes e nisen drejt Tiranes, permes nje nxitimi marramendes. Ne shkallet e Bashkise pashe qe ngjiten me nxitim dy eksponentet e tjere.
Nderkohe, nxitova per ne prefekture aty rreth 50 hapa larg e nga zyra e ATSH se telfonova redaksine.
- Po i degjoj krismat - me tha Bardh Sejdarasi qe ishte edhe shefi i rretheve.
I spjegova qe ne ate moment po digjej nje makine prane "Rrapit te Bezistanit" ne shesh.
- Ka edhe te plagosur nga te dy palet pasi disa djem brenda mureve te kalase u jane pergjigjur me arme gardisteve.
Bardhi i shqetsuar me pyeti per Berishen dhe une i thashe qe "ai tashme po udhetonte drejt kryeqytetit"
-Azemi dhe Genc Pollo jane ne keto momente ne bashki.
- I thuaj Besimit qe te bej reportazhin e ngjarjes pasi ai eshte ngarkuar per kete dhe te ndjeke te plagosurit deri ne spital. Ndersa ti tento qe ti maresh nje prononcim vete Azemit aty ne Bashki
Po dyert e Bashkise ishin vene nen nje kontroll te forte, kryesisht me militante vendas por edhe te ardhur. Tek shkallet me ndalen e me vendosen ne mes. Me kerkuan qe te kthehem pas. Ishte krejtesisht e pamundur ne ato momente.
- Vetem ju gazetaret e "Kohe Jone" mos u dukuni ketu- me tha nje kuqalesh i gjate, qe dikur e kisha pare ne ish kombinatin metalurgjik qe te bente bashkpuntorin vullnetar te policise, kur ishte fjala per te mbajtur rregull ne metingjet e asaj kohe. E dija se kishte qene edhe komunist.
-Ju lutem, njoftojeni Azemin- u thashe, dhe u dhashe emrin tim per ti a percjell atij.
Isha njohur personalisht me ate kur ndermori nje tur per te ndryshuar Sindikatat e Pavarura. Madje, ne ate kohe, i kisha marre edhe nje interviste per gazeten tone. Ishim bere ne nje fare menyre edhe miq. Nje here ne Tirane, ndersa pija kafe me dy miqte e mij prane shtypshkronjes "Rilindja", kamarieria na kishte sjelle ne tavoline tre bira. I keni nga Azem Hajdari, na tha. Vete Azemin e takova me vone, e qendruam me shume se 30 minuta pastaj, ne tavolinen e tij.
Pergjigjen ma solli pas disa minutash vete ish shefi i komisariatit te Gramshit, qe bente pjese ne ate grup shoqerimi.
- E njoh une kete gazetar- u tha kolegeve te tij, e me futi krahun per tu ngjitur ne katin e dyte.
Nga pas, pashe qe me shoqeruan deri ne koridorin e katit te dyte, nje shpure me njerez nga te "efektivit" te truprojes se dy politikaneve, qe ngjiten shkallet pas nesh. Ne deren e portes se dhomes rezerve te bashkiakut te Elbasanit, aty perballe shkalleve, me ndaluan edhe tre persona te tjere, qe ne fakt bene kontrollin e shpejte, ne se kisha arme me vete. Diktofonin ma mbajten.
Nderkohe ne paradhome, erdhi menjehere Azem Hajdari, qe me zgjati doren miqesisht. Genc Pollo qendroi brenda ne dhomen e pritjes se kryebashkiakut, se bashku me tre a kater persona te tjere . Dukej nga dera gjysem e hapur. Levizte here pas here duke shkuar nga tavolina e punes se Engjell Daklit deri tek dritaret e medha perballe. Ishte prishur ne fytyre e dukej qe nuk e kontrollonte veten. Bisedonte me dike qe une nuk e pashe asnjehere. Dera gjysem e hapur e pengonte krejtesisht.
I thashe Azemit se me kishte derguar Bardh Sejdarasi, dhe se gazeta, kerkonte nje prononcim per ngjarjen e dites se sotme. Sakaq, dy persona e midis tyre edhe ish komunisti i metalurgjikut, me kerkuan qe te mos shtremberoj asgje nga deklarata, qe do te me jepej aty
- Sa per kete, as qe te mos dyshoni -tha Azemi. - Njihemi me Alekon, dhe kemi mardhenie te vjetra bashke. Ja di perkushtimin dhe profesionalizmin
Pastaj, gazetaret e "Koha Jone", nuk me llogarisin mua tek frikacaket.
Azemi dukej i tronditur. Zbertheu paltesyne bezhe e ne çast u drejtua nga une duke me thene nje "gati" te shpejte. Kontrollova xhepat dhe ne çast u kujtova se me kishin marre diktofonin.
-Nuk ka problem. Po e shkruaj direkt ne leter fjale per fjale.
Azemi i u drejtua dy personave qe me shoqeronin aty duke u thene qe te me sillnin diktofonin.
-Mos u imponoheni gazetareve. Ky eshte nje skandal. Le te presim qe ta sjellin aparatin tuaj - u drejtua serrish nga une
-Preferoj ta marr me shkrim - i thashe, ndersa prisja i mbeshtetur ne nje cep te tavolines me nje tufe letra te bardha ne duar. - Vazhdojme, jam gati.
Nderkaq mbriti edhe aparati. Une e hapa dhe e bera gati per inçizim duke e mbajtur ne dore, ndersa vazhdova qe te hedhe rradhet ne fletet e bardha. Me sa duket, kjo u pelqeu edhe fansave, e besnikeve qe ishin aty.
-Tani po- tha gjatovina.- Keshtu ka lezet. Prova...
Azemi i hodhi syte. Truprojes kenaqsia i ngriu ne fytyre
Elbasani sot eshte tronditur. Eshte vrare. Nuk e meritonte. Ky eshte nje skenar i ish sigurimit te shtetit te diktatures komuniste, qe kerkon te rriktheje tashme strukturat e saj ne kete kohe kaq te turbullt", ishte ne thelb ajo çka do te denonconte nepermjet kesaj deklarate per shtyp Lideri i Dhjetorit.
Prononcimin e dergova shume shpejt ne redaksi, dhe ai u perdor qe ne ate moment edhe nga radio "Koha Jone". Kalova pastaj ne shesh tek "Rrapi i Bezistanit". Kishte mbetur skeleti i djegur i nje autoveture e nje mase e zeze shkrumbi.Ndonje vater e vogel flake vazhdonte ende ne mes te disa hekurishteve krejt pa forme.Kembet me çuan se bashku me kolegun tim te "Shekullit" Kujtim Boriçin ne spitalin e qytetit. Isha ne fakt ne kerkim te Besim Dybelit, dhe ate nuk e kisha gjetur.
-Ju lutem qe te mos shkruani per ne - me tha sapo i njoftoi nje nga shoqeruesit elbasanas. Kisha hyre ne nje dhome te kirurgjise ne katin e dyte e cila kishte njerez. Tre prej tyre te shtrire ne krevate duke zgjatur kembet e fashuara jashte tyre, por edhe disa te tjere qe hynin e dilnin ne dhomen e ngushte me dere hapur
Njeriu qe me foli ishte nje meso burre i veshur ushtarak qe me sa dukej kishte marre plage ne kembe. Ne tre krevate te asaj dhome gjysem te erret ndodheshin te plagosur nga te forcave te gardes, por edhe shoqerues vendas te cilet i kishin sjelle urgjentisht nga qyteti.
-Nuk duam qe te na dale emri ne gazete por edhe nuk duam qe ta dine se jemi ndodh ketu.Jemi nga malesite e Mirdites dhe te Lezhes. Nje jave me pare jemi mobilizuar... - me foli me gjysem zeri nje djale i ri esmer qe ishte shtrire perbys. Kishte perveshur nje kembe dhe mbi fasho dukej nje pllange e madhe gjaku.
- Jemi plagosur ne shkembime zjarri- i u pergjigj pyetjes sime mesoburri;- sapo jemi futur tek porta e kalase...
Ne dhomen ngjitur ishte edhe nje qytetar qe kishte marre edhe ai plage ne kembe. Me tha se quhej Kujtim dhe se punonte ne drejtorine e pyjores. Kishte qene kalimtar i rastit ne trotuarin perpara kalase ndersa behej mitingu. Ai me tregoi se dy nga gardistet "hapen zjarr menjehere drejt nesh". Plumbat kishin rene fillimisht ne trotuare e pastaj ne bordura "si pika shiu qe ngrene pluhur". Ishin pergjigjur nga murri i kalase disa krisma kallashnikovesh qe synoni gardistet...
Vone ne mbremje kur nata kishte rene mbi qytet takova edhe Besimin. Me tha se e kishte nisur gjithe shkrimin per ngjarjen.Por pas se nesermes ku gazeta botoi reportazhin e metingut se bashku me incidentin qe u kthye ne nje lufte te vertete ne qender te qytetit te Elbasanit, "Koha Jone " u desh qe te botonte nje pergenjeshtrim nga vete Lideri i Dhjetorit qe sipas saj "ishte fshehur ne rrethinat e Librazhdit per te kaluar pastaj per ne Tirane ndermjet rruges nga Dibra". Azemi nuk e pranoi versionin dhe akuzoi kolegun tim qe "dizinformonte" qellimshem, si "ish pjestar i bandave te kuqe te Cerrikut", pasi sipas tij, kishte "udhetuar per ne Korçe se bashku me Pollon per nje problem te ngutshem partie".
Ndersa per deklaraten e tij te botuar ne mes te faqes e rrethuar ne okelio e konsideroi te sakte dhe pa asnje shtremberim. Me kete fakt kerkonte qe te spjegonte "keqdashjen " e kolegut tim Dybeli i cili per hir te se vertetes e vuajti ate etiketim edhe shpirterisht. Ai edhe sot e kesaj dite eshte i bindur se e verteta eshte ne krahun e tij duke pretenduar se njoftimin e ka marre ne disa burime njekohesisht ne ate momente. Pune politikanesh.
Tre dite me rradhe gjithe gazetat qe konsideroheshin per ne ate periudhe si afer Berishes e vune Dybelin ne qender te shenimeve e shkrimeve te panumerta duke i krijuar njemije e nje pandehma sikur ai te ishte lidhur vertete me ate "bote te krimit"
Sidoqofte qyteti i Elbasanit e perjetoi shume keq ate lloj "lufte" qe la ne fakt nje shije te keqe, tek banoret e gjithe zones. Fushata elektorale, ne nje kohe anormale, doemos, do te ishte brenda anormalitetit te saj, ku shfaqej me elemente te dhunshem.
Eh!...na ishte nje kohe...