Më kërkojnë që të prononcohen

3 Gusht 97


Kisha bere edhe reportazhin e ngjarjes duke e perfshire ne nje faqe gazete. Natyrisht me hollesi e detaje te shumta edhe nga deshmitare okulare. Ne redaksi me sa dukej e kishin pelqyer ate e te nesermen e botimit me uruan nepermjet telefonit. Ate dite gazeta "R D" kishte botuar ne nje faqe intervisten e plote te nje prej te afermeve te tregtareve i cili spjegonte detaje se si u ishte kerkuar "haraç" nga te fortet e lagjes sime. Ky ishte ate kohe nje nga sponsorizuezit me te fuqishem te deges lokale te kesaj partie ne qytetin tone. Kishte hyre politika ne kete mes
Pak para mesdites mbrita ne zyren e gazetareve ne prefekture.Isha kthyer nga Belshi pasi atje maskat kishin ndaluar nje autobuz per ta plaçkitur krejtesisht. Ishte i linjave lokale brenda zones e qe udhetonte deri ne kufi me Lushnjen. Mes udhetareve ishin ndodhur edhe dy police qe sherbenin ne Fierz te Belshit tek kampi i te burgosurve por qe ne ate moment nuk kishin mundur qe te benin detyren me elementare per nje polic. Kishin ngritur duart lart si te tjeret dhe natyrisht kishin boshatisur edhe xhepat po si te tjeret. Nuk kishin guxuar qe te nxirnin as edhe armet.
Ndersa faksova shkrimin per ne redaksi, mbylla sirtarin per te zbritur poshte e per te pire nje kafe tek "Kondori"
- Ketu jane gazetaret?- pyeti ne çast nje djale i ri mjekrosh qe kishte futur brenda vetem gjysmen e trupit
-Cilin kerkoni -i thashe te riut qe fliste duke dihatur. Kuptohet qe ai i kishte ngjitur shkallet e godines se Prefektures gati me nje fryme
-Kush te jete.
E pyeta per hallin qe e kishte sjelle ne deren tone. Me pak fjale na beri te ditur se e kishin sjelle tek ne personazhet e luftes qe u be dy dite me pare
-Kerkojme qe te japim nje konference.Si i thoni ju...Per shtyp. Sot disa gazeta kane genjyer ashiqare. E verteta nuk qendron ashtu...
- Jam vetem, siç e sheh - i thashe duke ngritur supet pasi ai nuk me kishte percaktuar edhe vendin ku duhej qe te ishim prezent
- Hajde se ne klube jane edhe te tjeret. I dime mire ne . Gjithe diten neper klube rini ju.
Mbylla deren. Djaloshit i thashe qe te zbriste poshte per te takuar koleget e mij. Ashtu beri.Ne godine nuk degjohej asnje levizje. Edhe pse e Shtune zakonisht punonjes te administrates se prefektures dilnin neper zyra.Poshte tek porta kryesore qendronte nje polic. Ne dore mbante nje kallash me tre karrikatore te ngjitura. Dukej i perkushtuar ne detyre. Vura buzen ne gaz. Perballe ne nje "BMW' te zeze pis dukej ne deren e hapur te sediles se pasme nje kallash. Ishte e djaloshit qe na kerkonte per konference shtypi. M'u duk ironi ai qendrim kinse sherbimi i atij polici qe ishte nga fshatrat perreth Elbasanit. Perpara tij ishte nje nga "herojte" qe tronditen qytetin e qe per ta ishte shpallur tashme kerkimi.
-Hajde, ç'vete ketu tek ne - tha nen buze koorespodenti i "Republikes" qe ishte zene "mat" poshte ne klub. Me ate ishte edhe nje kolegu yne.
-Pash zotin mos dredho- me tha tjetri sikur te me kishte lexuar mendimet. -Nuk e sheh?. Ketyre u hap udhe edhe shteti vete. Mos hame ndonje koqe plumbi, eja e mos na vono.
Pas disa minutash u gjendem ne nje shtepi. Diku ne qender te qytetit.Na priten familjare. Ishin aty edhe nje pjese e atyre qe ishin perfolur e qe ishin bere ato dy dite personazhe te gazetave te dites.Nje prej tyre kishte humbur edhe nje sy. Qendronte ne shtratin e nje dhome.
- Duam qe te flasim edhe ne - me tha njeriu qe konsiderohej si Numeri nje i grupit. Ai kishte nje fytyre te hequr e te zgjatur poshte. Ne mjeker dukej nje tis i holle me qime te lehte e te zeza qe ngrihej ne fund te faqeve.-Gazeta "R.D" ka genjyer derçe.Kjo nuk eshte e moralshme. Ne nuk jemi vrases. Jemi ne hallin tone. Na provokuan e na qelluan...
Pastaj ai tregoi se ate mbasdite kishin qene deri ne "Fushe Mbret ' tek nje shoku i tyre sepse ishte i semure prej tre ditesh.Ishin qelluar pa asnje paralajmerim sipas tij dhe ishin vrare kater prej shokeve te tyre pa asnje shkak.Ata kishin qene e udhetonin me nje veture per tu kthyer. Ai u perpoq pastaj qe te hidhte poshte gjithe versionet qe qarkullonin ato dite per nje.
"gjobevenie"...
U ndjeva keq. E si mund qe te shkelja mbi vehten time. E kush ishin ata qe mund te jepnin nje konference per shtyp ? Duhej qe te gjeja nje zgjidhje tjeter…
Ndersa fliste perkrah tij qendronin tre shoke te tjere.Une po e rregjistroja ne nje diktofon me nje kasete kengesh.Pas kesaj me lindi ideja qe te merrja edhe prononcime nga personazhet e tjere si dhe detaje nga zhvillimi i ngjarjeve per "Radio Kohen". Per kete fillimisht bisedova ne telefonin familjar me Adi Krasten qe ishte ate kohe drejtor i radios tek ne
-Jam gati ta transmetoj ne oren 6 pasdite. Ma sill menjehere
Te pranishmit e degjuan qe te gjithe. Kisha hapur reponderin e gjitheçkah degjohej aty ne ate mjedis.
-Eshte veshtire, Adi - ngurova ne fillim une- Gjej a nuk gjej makine per ta sjelle ne kohen e duhur-
Perballe nje prej prinderve aty me beri shenje se "nuk eshte problem". Kuptova qe do te na vihej diçka ne dispozicion.
-Mundohu qe ta besh ne nje forme radio-reportazhi - filloi te me keshillonte bashkbiseduesi im nga ana tjeter e telit
Pa vajtur ora tre pasdite u duk se gjitheçkah mbaroi. Miqte e mij kolege kishin hedhur shenimet. Madje koorespodenti i "Republikes" e kishte perfunduar lajmin aty ne nje cep te dhomes.
- Degjo,- me tha nje prind i nje prej djemeve aty, i cili kishte mundur te shpetonte pa pesuar asgje ne luften e dy diteve me pare, tek "Bar Milano"- Kemi bllokuar ne nje shtepi gazetarin e "R.D" se. Duam qe edhe ai te pergenjeshtroje ate qe ka shkruar. Ne ne realitet kemi pergatitur si familjare nje kunderpergjigje. I kemi kerkuar qe ta botoje e njejta gazete qe volli vrere kunder nesh.Me te tjeret nuk kemi pune
I thashe qe ky ishte nje " gabim fatal dhe teper i denueshem shoqerisht. Ai nuk mund qe te vendose per botimin e letres suaj ne gazete pasi ajo eshte gazete partiake dhe ben politiken e saj"
Kerkova menjehere qe mund te me lidhnin ne telefon me kolegun tim te "RD" se.I fola dhe e qetesova duke i permendur se ne anen tjeter te telit ishim tre koleget e tij qe kishim marre prononcime per shtyp.I thashe se do te udhetonim se bashku drejt Tiranes.
Nga menyra se si fliste kuptova edhe gjendjen e tij te rende psikologjike. Dukej me teper se sa i friksuar e i tensionuar.Kishte arritur qe te kuptonte se tashme ishte peng ne ate familje per te cilen kishte besim. Kete ma thane personazhet e mij sapo mbylla telefonin. E jashtezakonshme…
Nderkohe qe poshte pallatit ku ishim ne, mbriti nje furgon taksi nga ata te linjes Elbasan – Tirane, qe ishte lajmeruan ne telefon. Ishte ne dispozicionin tone. Dy koleget e mij qe mezi prisnin te iknin nje ore e me pare nga ai vend, e justifikuan udhetimin e tyre se mund qe t'i nisnin me faks shkrimet per ne gazeta.
Pak çaste me vone i ngjiteshim "Qafes se Krrabes" me shpejtesi. Udhetonim drejt kryeqytetit. Ishim tre veta. Une, Fatmiri dhe shoferi qe dukej indiferent. Kolegu im zbriti perpara redaksise se tij perballe lulishtes, aty ku ze fill "Rruga e Elbasanit". Aty e lame edhe takimin e kthimit.
Ne radio gjeta Artur Zonjen qe bente detyren e shefit te lajmeve. Se bashku me nje teknik kontrolluam kaseten
-Eshte ne rregull dhe teknikisht e transmetueshme- tha specialisti
Gazeta ishte aty prane, ne nje godine tjeter.
Fatmirin nuk e gjata ne redaksi. Roja me tha qe kishte shkuar se bashku me kryeredaktorin ne seline e PD se, qe ishte fare prane. Kuptova qe beheshin "pazare" ne se mund qe te botohej apo jo. Ne fakt, aty luhej edhe me jeten e njeriut te tyre ne Elbasan . Por per te marre te drejten e botimit te letres se familjareve, me siguri qe duhej te vendoste vete Berisha. Me erdhi keq per pozicionin e kolegut tim.
Nje ore me vone mbriti edhe Fatmiri. E pritem se bashku me taksixhiun ne nje kioske aty prane. Dukej krejtesisht i lodhur ne fytyre. Kete e vura re por nuk i rashe ne sy. Rruges as qe folem me per ngjarjen. As shoferi nuk beri me shaka si ne fillim kur u nisem duke na treguar disa barcaleta te kripura. Dukej sikur ktheheshim nga nje funeral.
Por "RD"ja nuk luajti nga pozicioni i saj. E botoi letren e nisur nga Elbasani duke vene edhe nje shenim qe tregonte se nuk perputhej me mendimin e redaksise.
Disa kohe me vone, mua do te me kerkohej serrish nje tjeter prononcim.
...Ishte kohe kallashnikovesh...