Fund Tetori 97
- Dhe kjo na u desh – tha Sul Haxhihasani, koorespodenti i RTVSH se . – Me hoqen nje dajak ne redaksi. Me kerkuan filmimin. Ku ti gjej ufo-t sot ? Kane lexuar lajmin tend tek « Koha Jone ». Na hape pune….
Fryu bulçite lehte e pastaj nisi ti shfryje duke leshuar nje feshferime ajri qe nuk ngjasonte me fishkellimen e vertete.
Qesha dhe nje kohesisht me erdhi keq per kolegun qe ndryshe nga ne te shtypit te shkruar duhet qe ta ndjeki lajmin me kamer.Tjetri mi hodhi syte si i zene ne faj e pastaj i uli poshte. Largoi karriken ne tavolinen tone dhe u ul i pikelluar
Kapllani, nje shoku im qe ishte ulur perballe, vuri buzen ne gaz.
- Edhe une jam nje nga deshmitaret qe i kam pare dje mbasdite, tek hotelet e kinezeve te metalurgjikut. Ishte nje objekt qe qendronte perpendikular ne qiell, pak me lart se maja e Malit te Vashes ». E gjithe unaza ishte mbushur me njerez. Kishin dale me kallash ne dore. Ndoshta per vetembrojtje. Sodisnin. Gallate e madhe…Me siguri qe edhe ata na shihnin. Besoj qe çuditeshin me keto budallalleqet tona qe nuk kane te mbaruar…
Dukej qe Kapllani po i jepte rrefimit te tij nota humori, mbase edhe per te qetesuar Sulen qe ne keto moment ishte bere si nje pikçuditese. E ndiqte tjetrin me sy ndersa ai tregonte duke levizur duart dhe shuplakat perpara nesh, si nje aktor i vertete qe interpreton monologun e tij. Por tjetri dukej se po e shijonte ate rrefim plot kripe, ne heshtje
Nje mbasdite me pare me ishte dashur qe te kaloj prane ish stadiumit te vjeter, ne lagjen ku banonte edhe Sula, per te shkuar tek nje i afermi im, te cilit i kisha mare motorin ne mengjez. Kisha udhetuar deri ne Metalurgji pasi atje kishte marre zjarr nje ish depo e uzines se Nikel Kobaltit. Ishte grabitur dhe pastaj i kishin vene flaket. Ndersa kthehesha tek « Thertorja », dallova tre a kater te rrinj qe nxitonin per te dale poshte ne rruge, tek unaza. Nje prej tyre, nje djale i gjate dhe bjond, kishte ne duar nje kallashnikov e leshonte here pas here pasthirma habije duke e shoqeruar pastaj me gjysmen e frazes « Kane ardhe ufo-t »
Si ne nje film te Korusaves, njerez dhe banore te asaj lagje jugore te qytetit kishin dale ne rrugen e boshatisu nga kalimi i automjeteve, dhe shikonin « çudine ». Nje objekt i ndritshem qe ngjasonte e rrezatonte si nje pjese lapsi prej alumini, dukej si i varur me koke poshte ne nje hapsire midis malit te « Bukanikut », dhe atij te « Malit te Vashes ».
-Ka me shume se dhjete minuta qe eshte shfaqur atje –tregoi nje burre gjysem i shkurter, brun dhe me barkun te dale jashte rripit te pantallonave te dokut. – E kam verrejtur, qysh shpare. Se lun topi. Ufo duhet qe te jete. Kane dale karshi e po na shohin.
- Ha tjek – tha nje gjatovine qe kishte vene pellembene dores se djathte si strehe tek vetulllat. – Eshte e pabesueshme.
- Te plaçin te dy – i tha burri brun.- Kush mund qe te qendroj varur ashtu ne qiell, e pa levizur fare ?
- Eshte ne ender qyqari – beri shaka me gjatovinen nje tip qe erdhi nga kanali perballe, qe me sa dukej, kishte qene ne varrezat e qytetit. Ai e kishte degjuar biseden dhe dialogun qe zhvillohej aty dhe me nje pale syze miopesh ne dore zuri vend nje hap larg nje gruaje qe kishte zene vend e heshtur, buze asfaltit te zi.
Objekti duhej qe te ishte teper larg edhe pse ne hapsiren e qiellte i dalloheshin shume mire format e rrumbullakosura qe ngjasonin me nje kalem te thyer te nxenesve te shkollave. Dikush nga turma qe ishte mbledhur sapo del nga kthesa e thertores ngriti doren e majte dhe me dy gishta, te madhin dhe te dytin beri nje gjest sikur donte qe te maste siperfaqen e vertete te objektit qe konsiderohej si nje jashtoksor.
-As dy centimetro – tha ai
- Po leviz. Shihni si dridhet – foli nje djale i holle qe kishte veshur nje bluze bluxhinsi. –Objekti ka luhatje nga lart poshte. Nuk eshte i fiksuar. – Ne fytyren e tij gjysem brun dallohej nje lloj krenarie e nje gezim i papermbajtur prej femije. Ndofta nga zbulimi qe kishte bere ne ate mjedis njerezish, qe dukeshin te çuditur e naive perpara fenomenit qe kishin perpara syve. Ishte nje çast i paperseritshem, per te gjithe.
Pak metro me tej grupit tone nje turme e madhe njerezish, therrisnin te gezuar duke ngritur duart lart si nje feste te vertete. Nga nje muri i avllise se nje shtepie pas nesh doli nje i ri qe nxitonte te vinte ne rruge. Mbante nje arme me gryke nga qielli. Pa arritur qe te shkelte ne asfalt ai e shkrepi armen e cila u duk sikur u kollit, sikur te kishte marre ne bronke nje te ftohte te re. Te tjeret per nje moment u duken se u shastisen. Asnjerit nuk i kishte shkuar mendja se mund qe ta zbraste armen e tij per te festuar ne ate menyre edhe pse midis nesh kishte shume qe mbanin mjete luftarake ne duar. Ne pak çaste pastaj sikur te vinte ne nje komande nisen te ligjeronin nje sasi arsenali qe ishte per tu patur zili. Se bashku me thirrjet entuziaste zhurma u be menjehere marramendese sikur te ishte pjese e nje beteje te vertete, edhe pse armiku mungonte.
Dikush i therriti luftetareve qe ishin prane nesh qe te kishin kujdes se mos vrisnin njerez. Jehona tashme vinte edhe nga disa zona te tjera qe shtriheshin deri tek kthesa e hoteleve te kinezeve e qe te nxjerr tek shkolla pedagogjike.Ne te tjeret nuk i a ndanim syte objektit te rralle. Me dukej sikur ishte nje ender dhe ajo qe po kalonte perpara nesh nuk ishte gje tjeter veçse imazhe te nje celuloidi te vjeter e te rripare disa here.Nje i ri nga komuniteti me ngjyre i qytetit u duk se mori nishan drejt objektit, sikur ai te ishte perpara nesh jo me shume se njeqind metro. Zbrazi nje karrikator te gjithe. Ndersa gryka e armes e tejnxehur nxirrte nje fjolle tymi te lehte, ai gezonte me duart perpjete e hidhej si nje nje ritual valleje te fisit te tij endacak.
Por objekti ende nuk kishte levizur.Qendronte aty nen ate rritem « dridhje », lart poshte sikur donte te bente karshillek nga vala e plubave qe ishin nisur drejt tij. Pastaj ai levizi, at’her kur bresherite po degjoheshin me rralle e kur ishte harxhuar, mes nesh nje arsenal luftarak, qe ishte per tu patur zili.. Ne fillim u çvendos majtas e kaloi ne pozicionin e krahut tjeter shume shpejt, aq sa shume prej nesh qe ishim aty nuk e dalluan. Kjo zgjati diskutime me vone kur gjithçkah ishte zhdukur e ku pjesa kishte perfunduar dhe perdia kishte rene.Objekti fluturues ishte terhequr pas deri sa ishte zhdukur nga syte tane perfundimisht. Kishte dale pergjithmone nga skena e shfaqies. Gjitheçkah kishte mbaruar.Ashtu siç na ndodh ne nje salle teatri.
Kjo ngjarje disa ore me pas zuri sheshet e qytetit e lokalet qe guxonin te qendronin hapur deri ne oret e vona te nates. Tregohej si nje çudi, si nje mrekulli qe na ishte shfaqur krejt pa pritur ne kete vere te nxehte nga armet. Dikush e tregonte si kishte dalluar mjaft mire edhe pjeset e objektit fluturues, duke e ndjekur ate me dylbi e lente te tjera zmadhuese. Nje tjeter qe u levdohej shokeve aludonte se kishin qene plumbat qe ishin drejtuar nga ai objekt qe e kishin bere kete te fundit te friksohej e te largohej me njehere, dike marre arratine drejt sistemeve te tjera diellore si ai i yni.
Kapllani ngulte kembe se largesia e shfaqies se objektit fluturues ishte qindra kilometrike. Pastaj si inxhinjer i vertete, per te cilen kishte studiuar nje dyzine vitesh me pare, filloi te kalkulonte ate duke marre per baze edhe siperfaqen qe mund te kishte nje objekt i tille. Ndersa tjetri kalkulonte nje nje bllok mbi tavoline, Sula u mbeshtet ne karrike. Tundi koken dy here duke mbledhur buzet dhe tha ;
- E habitshme- Pastaj u ktheu nga une e vuri buzen ne gaz- Paske qene me fat. Po si nuk te ra ndermend qe te beje nje ze edhe tek une. Paske qene fare prane shtepise sime. Do ta kisha rregjistruar dhe mbase do te ishte per statistike xhirimi i vetem ne token shqiptare. Eh !...eshte rast i humbur. Ne fillim kur me thane sot ne redaksi e mora si nje barcalete, a humor, por kur e pashe qe e kishin seriozisht, thashe me vehten time ; ç’paskam bere.
Inxhinjeri vazhdonte qe te ngulte kembe se, jashtetokesoret qe ishin mbi « Malin e Vashes », nepermjet teknikave qe disponojne qe padyshim jane teper te sofistikuara ne krahasim me arritjet tona ne kete fushe, kane mundur qe ta marrin edhe « mesazhin » e kallashnikovaxhinjve. Ne mos e kane vrojtuar gjithe situaten nepermjet aparateve te tyre te vezhgimit edhe pse kane qene disa qindra kilometer larg. Dhe a e dini se çkane thene ? Qenka nje popull primitiv e vrastar, te armatosur, e qe nuk njohin asnje ligj.
Kaq u desh, dhe kolegu im Sula, u ngrit ne kembe. Kete here dukej i paduruar dhe i zemeruar. Largoi karriken e na zgjati doren miqesisht.
- Kane te drejte te mendojne dhe te na gjykojne keshtu
Kaperceu porten e tendes se bar « Palmes »,dhe doli ne trotuar i pagoje.
- Dale o Sule, mos i ve vulen. Se mos ishim ne atje qe i degjuam keto opinione, pavarsisht se i kemi trembur – tha Kapllani e u kthye nga une qe heshtja si gure varri.- Ai nuk ishte ndonje iluzion sepse nuk mund qe te kete ndonje te tille, pasi e kemi pare shume persona, por edhe ndonje mjet ushtarak i ndonje superfuqie nuk ishte. Jashtokesoret na kane vizituar, jane shfaqur midis nesh dhe …na kane gjetur pikerisht ne kohen e marrise kolektive.
Ç’mund qe ti thoja tjeter mikut tim ?
No comments:
Post a Comment