Shtator 97
Ka qene e Premte ate dite. U ndodha ne Tirane, ne redaksi. Ne bar-bufene prane se bashku me kryeredaktorin Peza e dy shoke te tjere po pinim kafene e mesdites. Ne nje çast mbrin edhe nje kolegia jone e re qe posa kishte filluar pune ato dite tek ne. Dukej tej e shqetesuar.
- Na kercenon ne telefon nje i ri nga Elbasani. Ka lidhje me shkrimin qe eshte botuar sot nga B.D- tha ajo me nje portret gati te trishtuar
-Ai i ushtareve te"Albes" ?- pyeti Fredi me mosperfillje
-Do te telefonoje perseri per ju. Keshtu na tha.
-Mire, mire. Do te vij me vone- u pergjigj ngadale Peza
-Keshtu behet sot- tha nje kolegu jone.-Kane nga nje automatik e terrorizojne sa here qe nuk u pelqen. Pune m...
Sidoqofte, ne u ndame pas disa minutash e une nxitova per tek furgonat ne rrugen e Elbasanit.Udhetova shpejt e u gjenda menjehere ne shtepi. Vendosa qe te pushoja, por zilja e deres qe binte panderprere me ngriti menjehere nga shtrati ate pasdite.Pas meje erdhi edhe gruaja qe ndodhej ne kuzhine me dy djemte e mij te posakthyer nga shkolla. Dukej e alarmuar ne fytyre, e tentoi qe ta hapte e para deren ajo. Ne gjysmen e hapsire te saj filloi qe te bisedoje me te posardhurit. Kuptova qe kerkohej dikush qe gruaja ime u mundua qe ta justifikoje.
-Le te dale buri juaj - tha nje ze
Une isha rrikthyer tek shtrati serrish.
- Nuk behet keshtu siç beni ju gazetaret. A e di qe une per pak desh shkova si "qeni ne veshte" parmbreme? Po percillja ne shtepi nje kushuriren e nenes sime afer "Varrezave te Deshmoreve" dhe atje me qellon nje birbo italian. Nga ata te "Albes". E sheh? Me 12.7 deshi te me nise ne ate jete.Tek "Ura e Rubise". Plumbi me ka qethur veçse floket. Kam shpetuar mrekullisht.Ndersa ai shoku jot e qendis artikullin sikur une te isha pjese e nje grupi qe shperndan droge ne ate repart per te huajt.
Djali qe kisha perpara ne krye te shkalleve mu duk si fytyre e njohur ne qytet. Ne dore mbante nje kallash e pas tij neper shkalle qendronin edhe dy persona te tjere. Qe te gjithe te armatosur. Ne floket e shkurter "karre" dallohej lehte nje "kanal" qe e pershkonte koken nga balli deri pas saj. Preçizion i sakte, mendova ne ato momente ndersa ai ende po me fliste e bente moral kunder "pandeshmerise se gazetareve"
-Degjo. Une njoh zysh Vjollcen dhe kam respekt sepse jemi edhe mehallalinj. Por dua qe ti te vish me ne tani e te na tregosh shtepine e atij qe ka shpikur per mua ne gazete. Nuk ndahet lehte. Pa ja marre shpirtin me kete- dhe tregoi armen duke e ngritur mbi parmakun e shkalleve. A e beson qe nuk do ta le te gjalle ?
-Nuk ke pse te perdoresh armen. Ai eshte njeri si ty ne rradhe te pare.- u alarmua ime shoqe qe e njihte mire kolegun tim
-Rri ti aty, zysh. Ka shpif moj a e kupton? - ngriti zerin ai
Te tjeret heshtnin. Dukej, qe e kishin ndare mendjen per gjak. Madje ky veprim jo vetem qe nuk do te u a rendonte ndergjegjen, por ne nje fare menyre do ti "qetesonte e lehtesonte" perpara te tjereve, duke i bere me "burra"
Ishte kohe e mbrapshte ku vdekja dhe vrasja e nje njeriu nuk kishte kurfare vlere
- Ai e ka patur nje burim informacioni. Keshtu i kane thene. Ti thua qe e kane genjyer. Pra lajmi nuk eshte i sakte. Fol ti tani e tegoi te verteten siç e di ti. Ai le ta shkruaj perseri ne gazete - kerkoi qe te mbroje kolegun tim Vjollca
Djali ktheu koken nje here nga shoket.
-Pse behet kjo gje?- u drejtua nga une.- E dua qe te dale neser.
Une pohova me koke pa e ditur se si do te shkonin me tej ngjarjet. Sidoqofte, mendova qe ime shoqe kishte hapur nje dritare shpetimi per kolegun e shokun tim
-Ai banon ne Cerrik. Na duhet nje makine per te shkuar deri aty- i thashe ngadale e medyshas. Doja qe te fitoja kohe. Ne çast me lindi ideja qe mund te lidhesha me Pezen ne redaksi.
- Kemi dy ne dispozicion -tjetri nxori perpara fytyres sime dy gishtat e dores se majte.
U kerkova qe te me prisnin pese minuta poshte sa te vishesha. Ata pranuan e zbriten rrembyshem shkallet e katit te trete.
Telefonova ne redaksi. Peza nuk ishte. Bardh Sejdarasi qe bente shefin e gazetareve te rretheve me rekomandoi qe te takoja urgjentisht B.D ne, e ti thoja qe ta pergatiste shpejt shkrimin" Fundja secila pale ka mendimet e veta per te njejten ngjarje. Kjo eshte krejt normale. Keshtu shpetojme edhe B-ne. Po e pres shkrimin. »
Ndersa po futesha ne nje prej veturave qe prisnin poshte pallatit tim i thashe atij qe do te intervistohej per gazeten
-Mund qe ta gjejme edhe ketu ne Elbasan.
- Ti e di. Mos na vono.
Te nesermen shkrimi zuri vend me shume se 60 rradhe ne faqen e kronikes se zeze.Kolegun e gjeta ne nje klub te qendres se qytetit. Pinte i vetem e i trembur kafen e mengjezit
-Jeta jote ka kushtuar sa nje plumb i "Albes". Fjala e kapiten Tomaxos te ka çuar perpara gijotines- bera shaka. Tjetri u prish ne fytyre. U be me i heshtur. Kuptova qe e kisha tepruar me ate shaka ne ate moment. Mbase kerkova qe te heq edhe stresin qe me kaploi dje...
Vertete veshtire, ne nje kohe po kaq te veshtire.
No comments:
Post a Comment